ولی من هنوزم میخوامت...+ بالاخره این پست نحس منتشر شد

تهیونگا منو ببخش تو منو دوست خودت میدیدی اما من تورو دوست خودم نمیدونستم 

من عاشقت شدم از همون اولین باری که توی گلفروشی دیدمت 

اما تو کوک رو دوست داشتی و من بازم دوم بودم 

من همیشه دوم بودم چه توی عشق چه زندگی 

میخواستم اعتراف کنم اما نتونستم خود واقعیمو نشونت بودم 

من اون هیونگ قوی و دوست داشتنی که میشناختی نیستم 

من پارک بوگوم هیچوقت نتونستم قوی باشم و هیچوقت نتونستم بگم عاشقتم 

حداقل کوک تونست بگه و این فرق بین ما بود 

عشق شجاعته نه ترسو بودن 

و من ترسو بودم و هستم 

منو ببخش تهیونگی که هیونگ و دوست خوبی نبودم

امیدوارم بالاخره یروز درکم کنی

و با تموم اینا تهیونگا 

but I still want you 

- نامه ای پارک بوگوم به کیم تهیونگ 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

بوگوما اشکال نداره سرتو بزار روی زانوهات و گریه کن 

میدونم سخته قوی موندن اما تو قوی بودی تو اون احمقا نبودی 

توی تنهایی بزرگ شدی با اینکه لیاقتت نبود 

من بهت افتخار میکنم پسر 

به جای همه ی اونا بهت افتخار میکنم 

اشکال نداره اگه بین بقیه بهترین نباشی تو بهترین خودتی 

و بدون همیشه بهترین بودن و اول بودن ملاک نیست! 

بقول یکی تو لیاقتت دوم بودن نبود تو یه فرشته بودی 

فرشته ای داخل باغ جهنمی...:)

- نامه ای از بوگوم 31 ساله به بوگوم 12 ساله 

# بخشی از فیکشنی که نوشته نخواهد شد 

پ.ن: این قسمت خوبه؟ نظرتون راجب بوگوم چیه؟